Renkli, seksi mini etekleri 1960’larda Swinging London’ı özetleyen ve dünya çapında gençlik kültürünü etkileyen vizyon sahibi moda tasarımcısı Mary Quant öldü. 93 yaşındaydı.
Quant’ın ailesi Perşembe günü İngiltere’nin güneyindeki Surrey’de “evinde huzur içinde” öldüğünü söyledi.
Quant, mini eteğin popülerleşmesine yardımcı oldu – bazıları mini eteği icat ettiğine inanıyor – ve onunla birlikte gelen yenilikçi tayt, görünümün ayrılmaz bir parçası olan elbiseler ve aksesuarlar yarattı. Kaprisli bir unsuru olan karıştır ve eşleştir, basit giysiler yarattı. Bazıları onun moda dünyası üzerindeki etkisini Beatles’ın pop müzik üzerindeki etkisiyle karşılaştırdı.
American Vogue dergisinin uluslararası genel yayın yönetmeni Hamish Bowles, “Bence bu, olayların mutlu bir şekilde bir araya gelmesiydi, modanın çoğu zaman tek anlamı da bu” dedi. “Doğru zamanda doğru yerde doğru duyarlılığa sahip doğru kişiydi. 60’ların tam zirvesinde sahneye çıktı.”
Quant’ın aynı zamanda zeki bir iş kadını olduğunu ve kendini yaratıcı bir güç olarak markalaştırmanın işini sürdürmesine ve kozmetik gibi yeni alanlara dalmasına nasıl yardımcı olabileceğini ilk anlayanlardan biri olduğunu söyledi.
Quant, 1960’larda etkili olan “gençlik depreminden” yararlanmak için mükemmel bir konumdaydı. Seçkin salonların günlerinin sayılı olduğunu hissetti ve Parisli büyük tasarımcıların bile hazır giyim trendlerini takip edeceğini düşündü.
Yarattığı görünüm seksi ve eğlenceliydi, savaştan sonra, yiyecek karnesi hala yürürlükteyken ve dar ev bütçeleri, harcanabilir gelirin çok az olduğu anlamına gelirken, genellikle giyilen öngörülebilir çiçekli günlük elbiselerden keskin bir kopuştu.
Quant, 1966’da Londra sahnesinde dizden 8 inç’e kadar etek boyu olan mini etekleri tanıttı ve kısmen birçok kişiyi şok ettikleri ve gücendirdikleri için gençler arasında anında popüler oldular.
Bazıları stili ilk olarak onun geliştirdiğinde ısrar ediyor, ancak birçoğu, 1964 bahar koleksiyonunda Paris’te popüler olan ancak Fransa dışında yaygın bir etkiye sahip olmayan mini elbiseler içeren Fransız tasarımcı Andre Courreges’e de itibar ediyor. Diğerleri, mini eteğin ilk örneği olarak aktris Anne Francis’in 1956 yapımı “Yasak Gezegen” filminde giydiği kısa etekleri gösteriyor.
Onları ilk tasarlayan o olsun ya da olmasın, mini eteği kitlelere nasıl pazarlayacağını çözenin Quant olduğuna şüphe yok.
Courreges bir haute couture geleneğinden gelirken ve kıyafetleri sınırlı bir izleyici kitlesini hedefleyen pahalı öğelerken, Quant mini etekleri sınırlı bir bütçeyle genç kadınlar arasında popüler hale getirmek için çeşitli malzemeler ve renkler kullandı.
Beatles ve Rolling Stones’un müzik dünyasına hakim olduğu bir zamanda moda sahnesinin zirvesine çıktı ve sonsuza kadar o günlerin baş döndürücü özgürlüklerine bağlı kaldı.
Quant’ın bazı çalışmalarının sergilendiği Londra’daki Victoria and Albert Müzesi’nin moda küratörü Sonnet Stanfill, “Havada değişiklik vardı” dedi. “Genç pazarını belirledi. Ve müşterilerinin ne giymek istediğine dair şaşmaz bir fikri vardı. Savaştan sonra, genç kadınlar için bir alternatife ihtiyaç vardı ve bunu kesinlikle sağladı.”
Giysiler çılgınca popüler oldu ve o zamanlar Beatles gitaristi George Harrison ile evli olan Twiggy ve Pattie Boyd gibi modeller tarafından giyildi.
1967’de Guardian gazetesi tarafından kıyafetlerinin çok açık olduğu için “kaba” kabul edilip edilemeyeceği sorulduğunda Quant, bayağılığı sevdiğini ve onu benimsediğini söyledi.
“Zevk ölümdür, kabalık hayattır” diyen modellerin kışkırtıcı pozlarının, doğum kontrol hapının geliştirilmesiyle körüklenen dönemin yeni cinsel açıklığını yansıttığını da sözlerine ekledi. Doğum kontrol haplarının mevcudiyetinin, kadınların seksten zevk almasını ve hamile kalıp kalmayacağına kendilerinin karar vermesini mümkün kıldığını söyledi.
11 Şubat 1934’te bir öğretmenin kızı olarak dünyaya gelen Quant, moda alanına geçmeden önce Londra’daki Goldsmith’s College’da sanat eğitimi aldı ve kendi tasarımlarını denemeden önce bir şapka imalatçısının yanında çırak olarak çalıştı.
Zengin kocası ve iş ortağı Alexander Plunket Greene ve muhasebeci Archie McNair’in yardımıyla, 1955’te Chelsea’de Bazaar’ı açtı ve ilk başta genç müşterileri çekmek için yenilikçi vitrinlere güvendi.
Quant bir keresinde “Züppeliğin modası geçti ve dükkanlarımızda aynı elbiseyi almak için daktilocularla itişip kakışan düşesler bulacaksınız” demişti. Mağazayı “yetişkinler için sofistike bir şekerci dükkanı” olarak nitelendirdi.
Çarşı, gençlerin, güzellerin ve onlarla omuz omuza olmak isteyenlerin ilgi odağı haline geldi ve onun varlığı mahallenin tercih edilen bir destinasyon haline gelmesine yardımcı oldu. Küçük restoranlar, bistrolar ve barlar gelişti ve diğer butikler açıldı ve Chelsea’s King’s Road’a daimi bir parti hissi verdi.
Mağaza o kadar başarılıydı ki kısa süre sonra Londra’nın diğer bölgelerine taşındı ve kıyafetlerini “İngiliz işgalinin” tüm hızıyla devam ettiği Amerika Birleşik Devletleri’ne ihraç etmeye başladı.
Sık sık kendi kıyafetlerini modellediği, sevimli göründüğü ve kendi modasına doğal olarak güvendiği, genellikle saçları kuaför Vidal Sassoon tarafından farklı, köşeli bir bob şeklinde şekillendirildiği için alışılmadıktı.
Kısa sürede ilgi alanlarını çeşitlendirdi, popüler bir makyaj serisi geliştirdi ve ayrıca mutfak gereçleri ve ev aksesuarlarına geçti.
Makyaj, özellikle Quant’ın sadık bir takipçi kitlesini elinde tuttuğu Japonya’da son derece karlı oldu.
Quant ayrıca 1960’ların sonlarında moda sahnesine sıcak pantolonlar ve mikro-miniler tanıtmasıyla da itibar kazandı.
1966’da Buckingham Sarayı’nda onur aldığında markalı bir mini etek giyerek moda endüstrisine hizmet ettiği için Britanya İmparatorluğu Subayı oldu.
Quant, bir Japon şirketi tarafından satın alındıktan sonra 2000 yılında firması Mary Quant Ltd.’nin günlük yönetiminden istifa etti, ancak danışman olarak çalışmaya devam etti.
Firma, Quant’ın 1960’larda öncülük ettiği papatya motifi ve logosunu kullanmaya devam etti ve Japonya’da yaklaşık 200 mağazaya ek olarak Londra’da bir mağazaya sahip oldu.
